Współczesne nieoficjalne antroponimy odimienne bielszczan derywowane sufiksalnie
Michał Mordań
Uniwersytet w Białymstoku, Wydział Filologiczny, Instytut Filologii WschodniosłowiańskiejAbstrakt
W artykule omówiono współczesne nieoficjalne nazwy osobowe mieszkańców Bielska Podlaskiego motywowane imionami nosicieli, utworzone na drodze derywacji sufiksalnej. Na podstawie przeprowadzonej analizy można stwierdzić, że powstanie tej grupy antroponimów należy łączyć z procesami sufiksacji w postaci derywacji postępowej i derywacji dezintegralnej wymiennej oraz sufiksacji z towarzyszącymi jej zabiegami dezintegracji, najczęściej w formie mutylacji. Powstanie i użycie nazw nieoficjalnych tego typu jest odpowiedzią na potrzebę realizacji funkcji dyferencjacyjnej, bardzo często połączonej z czynnikiem oceniająco-wartościującym. Tę drugą funkcję pełnią odpowiednio nacechowane formanty zastosowane w procesie derywacji.Słowa kluczowe:
językoznawstwo, onomastyka, antroponimia, nieoficjalne nazwy osoboweBibliografia
Abramowicz Z., Kosior D., Nieoficjalne nazwy osobowe na polsko-wschodniosłowiańskim pograniczu, [w:] Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, S. Warchoł (red.), cz. I, Lublin 1998, s. 11-26.
Biolik M., Przezwiska i przydomki ludności wiejskiej (na przykładzie wsi Andrzejki w woj. łomżyńskim), „Onomastica” 1983, XXVIII, s. 165-179.
Cieślikowa A., Miejsce przezwiska w systemie antroponimicznym (historia a współczesność), [w:] Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, S. Warchoł (red.), cz. I, Lublin 1998, s. 71-80.
Citko L., Nazewnictwo osobowe północnego Podlasia w XVI w., Białystok 2001.
Czaplicka-Jedlikowska M., Przezwiska szkolne jako przejaw zróżnicowania języka i kultury uczniów w wybranych szkołach Bydgoszczy, [w:] Miasto. Przestrzeń zróżnicowana językowo, kulturowo i społecznie, M. Święcicka (red.), t. I, Bydgoszcz 2006, s. 349-367.
Dacewicz L., Lokalny antroponimiczny mikrosystem nazewniczy, [w:] Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, S. Warchoł (red.), cz. I, Lublin 1998, s. 91-101.
Giedz T., Przezwiska o charakterze metaforycznym i metonimicznym mieszkańców wsi Brzeźno w woj. chełmskim, [w:] Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, S. Warchoł (red.), cz. I, Lublin 1998, s. 121-126.
Grabias S., O ekspresywności języka, Lublin 1981.
Jaros V., Nieoficjalne antroponimy odimienne mieszkańców dawnego powiatu częstochowskiego, [w:] Dziedzictwo kulturowe utrwalone w języku, M. Lesz-Duk, S. Podobiński (red.), Częstochowa 1998, 63-102.
Kosyl Cz., Nazwy osobowe, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku. Współczesny język polski, J. Bartmiński (red.), Wrocław 1993, s. 423-437.
Kosyl Cz., Typy motywacyjne przezwisk ludowych, [w:] Onomastyka w dydaktyce szkolnej i społecznej, E. Homa (red.), Szczecin 1988, s. 205-213.
Łobodzińska R., Tomczak L., Współczesne przezwiska polskie. Analiza formalna i znaczeniowa, Wrocław 1988.
Malec M., Imiona chrześcijańskie w średniowiecznej Polsce, Kraków 1994.
Myszka A., Przezwiska młodzieżowe – nowe struktury, nowe bazy semantyczne, [w:] Nowe nazwy własne – nowe tendencje badawcze, A. Cieślikowa, B. Czopek-Kopciuch, K. Skowronek, Kraków 2007, s. 267-279.
Sajewicz M., Przezwiska mieszkańców kilku wsi z białorusko-ukraińskiego pogranicza językowego na Białostocczyźnie, [w:] Przezwiska i przydomki w językach słowiańskich, S. Warchoł (red.), cz. II, Lublin 1999, s. 59-86.
Skulina T., Funkcje przezwiska w systemie antroponimicznym, [w:] Studia z Filologii Polskiej i Słowiańskiej, K. Dejna i in. (red.), Warszawa 1974, s. 213-234.
Sokólska U., Przezwiska mieszkańców kilku wsi letniskowych w województwie podlaskim, „Studia Slawistyczne” 2008, nr 7, s. 202-213.
Surma G., Przezwiska i przydomki w świetle materiałów opoczyńskich, „Onomastica” 1993, XXXVIII, s. 151-167.
Tichoniuk B., Imiona i ich formy na pograniczu polsko-białoruskim od XVI wieku do roku 1839, Zielona Góra 2000.
