„Dukla” Andrzeja Stasiuka. Opowieść o miejscu, które się wydarza
Elżbieta Konończuk
Wydział Filologiczny. Uniwersytet w Białymstokuhttps://orcid.org/0000-0002-9544-6595
Abstrakt
Artykuł stanowi próbę interpretacji prozy poetyckiej Andrzeja Stasiuka zatytułowanej Dukla, będącej zapisem doświadczenia konkretnego miejsca geograficznego i dlatego odczytywanej tu w perspektywie geopoetyki. Kluczowym motywem powracającym w opisach Dukli jest światło, które dla Stasiuka stanowi główne wydarzenie tego miejsca, toteż jego utwór można nazwać poetyckim studium światła ożywiającego krajobraz Beskidu Niskiego. Opowieść o Dukli odczytana została nie tylko jako swoisty traktat za zakresu geopoetyki, opowiadający o miejscu urokliwym geograficznie, historycznie i poetycko, ale też jako przykład hermeneutyki miejsca, czyli sztuki interpretacji tego miejsca jako wydarzenia, rozgrywającego się dynamicznej interakcji między miejscem a doświadczającym je podmiotem.
Słowa kluczowe:
geopoetyka, miejsce, krajobraz, hermeneutyka, Dukla, Andrzej StasiukBibliografia
Burzyńska-Garewicz Hanna (2006), Miejsca, strony, okolice. Przyczynek do fenomenologii przestrzeni, Kraków: Universitas.
Czermińska Małgorzata (2011), Miejsce autobiograficzne. Propozycja w ramach geopoetyki, „Teksty Drugie”, nr 2, s. 183–200.
Dutka Elżbieta (2020), Pytania o miejsce. Sondowanie topografii literackich XX i XXI wieku, Kraków: Universitas.
Ferrier Jean-Paul (2013), La beaut´e g´eographique ou la m´etamorphose des lieux, Paris: ´ Editions Economica.
Latawiec Krystyna (2012), Dukla – omfalos i miejsce peryferyjne, w: Od poetyki przestrzeni do geopoetyki, red. E. Konończuk, E. Sidoruk, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
Mentel Katarzyna (2011), Koncepcja geografii malowniczej. Idea źródła i status geografii malowniczej, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Geographica II”, s. 90–97.
Rybicka Elżbieta (2014), Geopoetyka. Przestrzeń i miejsce we współczesnych teoriach i praktykach literackich, Kraków: Universitas.
Sławek Tadeusz (2007), Genius loci jako doświadczenie. Prolegomena, w: Genius loci. Studia o człowieku w przestrzeni, red. Z. Kadłubek, Katowice: FA-art.
Stasiuk Andrzej (2011), Dukla, rys. K. Targosz, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne.
White Kenneth (2010), Poeta kosmograf, przeł. K. Brakoniecki, Olsztyn: Centrum Polsko-Francuskie Côtes d’Armor-Warmia i Mazury.
White Kennneth (2014), Panorama géopoétique.Théorie d`une textonique de la Terre, Editions de la Revue des Ressources.
Wydział Filologiczny. Uniwersytet w Białymstoku https://orcid.org/0000-0002-9544-6595
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Artykuły opublikowane w czasopiśmie "Białostockie Studia Literaturoznawcze" na platformie należącej do Uniwersytetu w Białymstoku są udostępniane na licencji CC-BY-SA 4.0 (Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0)
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych pod następującymi warunkami:
1) uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji na tych samych warunkach, 2) wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej do tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny.
Uniwersytet w Białymstoku zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi w Białymstoku na wykorzystanie dzieła.
