Przyzwoitość w świadomości studentów lubelskich
Małgorzata Karwatowska
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w LublinieAbstrakt
There are three meanings of decent in modern dictionaries. The first meaning refers to the human being and his moral values. In this sense, decency belongs to imponderabilia that influence our actions and beliefs, define values. Other meanings of decency concern objects and phenomena. The author of the article has decided to verify the functioning of DECENCY in students’ language and their system of values. One hundred subjects took part in the research (fifty Polish philology students and fifty students of Logopedics and Audiology at UMCS in Lublin). The questionnaire contained two open questions (1. What is your understanding of the word decency?; 2. Who or what can it refer to?) and the following instruction: “Indicate features of a person, an object and an activity that can be defined as decent”. Rich and varied data have been obtained. The researcher concludes that for respondents a decent man is more than a norm, a decent object is normal or frequently substandard. Respondents recognize the value of decency. Decent means human, good-hearted, and with principles that are obeyed.Słowa kluczowe:
decency, values, awareness, UMCS studentsBibliografia
Apresjan, J.D., 1972, Definiowanie znaczeń leksykalnych jako zagadnienie semantyki teoretycznej, tłum. J. Faryno. – Semantyka i słownik, A. Wierzbicka, red., Wrocław, s. 39–57.
Bańko, M., 2000, red., Inny słownik języka polskiego, t. 2, Warszawa.
Bralczyk, J., 2005, red., Słownik 100 tysięcy potrzebnych słów, Warszawa.
Cegieła, A., 2014, Słowa i ludzie. Wprowadzenie do etyki słowa, Warszawa.
Doroszewski, W., 1965, red., Słownik języka polskiego, t. 7, Warszawa.
Doroszewski, W., 1968, O definiowaniu znaczeń wyrazów. Semantyka nauką pragmatyczną, „Poradnik Językowy”, z. 5, s. 236–246.
Dubisz, S., 2003, red., Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 3, Warszawa.
Dunaj, B., 2007, Język polski. Współczesny słownik języka polskiego, t. 2, Warszawa.
Dziemidok, B., 2017, Filozofia i sztuka życia, Lublin.
Gigilewicz, E., 2012, red., Encyklopedii katolickiej, t. XVI, Lublin.
Góralski, A., 1994, red., Metody badań pedagogicznych, Warszawa.
Grunt-Mejer, K., 2014, Od monogamii do poliamorii: społeczny odbiór związków niemononormatywnych, „Studia Socjologiczne” 4, s. 159–181.
Jeliński, E., 2009, Odpowiedzialność (za słowo) u progu XXI wieku, [w:] Retoryka i etyka, red. B. Sobczak, H. Zgółkowa, Poznań, s. 78–83.
Karwatowska, M., w druku, Historia „niewielkiego słowa”, czyli o przyzwoitości.
Karwatowska, M., Szpyra-Kozłowska, J., 2005, Lingwistyka płci. Ona i on w języku polskim, Lublin.
Lutyński, J., 1994, Metody badań społecznych. Wybrane zagadnienia, Łódź.
Łobocki, M., 1978, Metody badań pedagogicznych, Warszawa.
Mikołajczak-Matyja, N., 1998, Definiowanie pojęć przez przeciętnych użytkowników języka i przez leksykografów, Poznań.
Nowak, S., 1965, red., Metodologia badań socjologicznych, Warszawa.
Ossowska, M., 2000, Normy moralne, Warszawa.
Piotrowski, T., 1985, Leksykografia polska – teoria a praktyka, „Język Polski”, nr 65, s. 181–191.
Puzynina, J., 1991, Jak pracować nad językiem wartości, [w:] „Język a Kultura”, t. 2: Zagadnienia leksykalne i aksjologiczne, red. J. Puzynina, J. Bartmiński,Wrocław, s. 129–139.
Sęk, H. (red.), 1998, Społeczna psychologia kliniczna, Warszawa.
Sztumski, W., 2003, Etyka w świecie zmian, ryzyka i niepewności, [w:] Etyka wobec problemów współczesnego świata, red. H. Promieńska, Katowice, s. 91–97.
Szymczak, M., 1982, red., Słownik języka polskiego, t. 2, Warszawa.
Terraillon, E., 1912, L’honneur consiste surtout `a parˆaitre, Paris.
Zaczyński, W., 2005, Praca badawcza nauczyciela, Warszawa.
Zgółkowa, H., 2001, red., Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 34, Poznań.
Ziembiński, Z., 2002, Logika praktyczna, Warszawa.
