Podręczniki do TRPG: między użytkowością a literackością
Dorota Gryka-Zawadzka
Wydział Filologiczny. Uniwersytet w Białymstokuhttps://orcid.org/0000-0002-2954-1746
Abstrakt
W artykule omówiono różne podejścia badawcze do kwestii literackości podręczników do narracyjnych gier fabularnych. Ze względu na charakter podręczników badania te dotyczą w szczególności scenariuszy do gier, od ich ewolucji jako gatunku literackiego do struktury fabularnej. Niektórzy badacze uważają, że scenariusze można uznać za nowy gatunek literacki, podczas gdy inni traktują je jako instrukcje do gry. Istnieje także podejście, które uznaje całe podręczniki do narracyjnych gier fabularnych za dzieła literackie. Autorka artykułu dochodzi do wniosku, że literackość podręczników do TRPG łączy się z ich funkcją estetyczną, w związku z czym trudno ograniczyć ich rolę do jednego z elementów gry, przy czym literackość sprowadzona do fabularności wychodzi poza ramy podręcznika i zaczyna się tam, gdzie zaczyna się sesja.
Słowa kluczowe:
gry RPG, narracyjne gry fabularne, podręcznik RPGBibliografia
Aarseth Espen (2014), Cybertekst. Spojrzenie na literaturę ergodyczną, przeł. D. Sikora, M. Pisarski (rozdz. 1), P. Schreiber (rozdz. 2, 3, 5, 7), M. Tabaczyński (rozdz. 4, 6, 8, 9), Bydgoszcz: Ha!art.
Branny-Jankowska Emilia (2009), Cybertekst. Metodologia i interpretacja, https://www.techsty.art.pl/magazyn/magazyn7/cybertekst/index.html [dostęp 23.04.2023].
Ciesielski Arkadiusz, Cholewa Łukasz (2018), Iron Space. II edycja, Łódź: Galaktyka.
Dawidowicz Olga (2001), Role playing games a literatura współczesna, w: Praktyki opowiadania, red. B. Owczarek, Z. Mitosek, W. Czyżewski, Kraków: Universitas, s. 341–368.
Fulińska Agnieszka, Janicki Jakub T. (2002), Wstęp do analizy strukturalnej gier fabularnych, „Teksty Drugie”, nr 6, s. 150–157.
Ganszyniec Artur (2009), Wolsung. Magia Wieku Pary, Kraków: Kuźnia Gier.
Gemra Anna (1998), Fantasy – mit na nowo opowiedziany?, „Literatura Ludowa”, nr 2, s. 3–18.
Grzybkowska Dobrosława (2002), Gry fabularne – RPG. Nowy „gatunek” folkloru?, w: Genologia literatury ludowej. Studia folklorystyczne, red. A. Mianecki, V. Wróblewska, Toruń: Wydawnictwo UMK, s. 171–184.
Grzybkowska-Lewicka Dobrosława (2005), Narracyjne gry fabularne jako dzieło sztuki. Refleksje, w: Baśnie nasze współczesne, red. J. Ługowska, Wrocław: Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, s. 309–323.
Jara David, Torner Evan (2018), Literary Studies and Role-Playing Games, w: Role-Playing Game Studies: Transmedia Foundations, red, J. Zagal, S. Deterding, New York: Routledge, s. 265–283.
Mochocka Aleksandra, Mochocki Michał (2017), Tapletop RPG: transmedialny system narracyjny, w: Narratologia transmedialna. Teorie, praktyki, wyzwania, red. K. Kaczmarczyk, Kraków: Universitas, s. 337–391.
Robbins Ben (2011), Microscope, Portland: Lame Mage Productions.
Schrier Karen, Torner Evan, Hammer Jessica (2018), Worldbuilding in Role-Playing Games, w: Role-Playing Game Studies: Transmedia Foundations, red. J. Zagal, S. Deterding, New York: Routledge, s. 349–363.
St˚alenhag Simon, Hintze Nils (2020), Tajemnice Pętli, przeł. J. Siedlicki, Poznań: Black Monk.
Szeja Jerzy Z. (2004). Gry fabularne. Nowe zjawisko kultury współczesnej, Kraków: Wydawnictwo Rabid.
Uździcka Marzanna (2019), Podręcznik do gier fabularnych jako paratekst, „Knjiˇzevna istorija”, vol. 51, nr 168, s. 179–197.
Węgrzynowicz Jakub (2020), Efekt Mocy, Czersk: Hengal.
Wons Wojciech (2020), Słowianie. Mitologiczna gra fabularna, Czersk: Hengal.
Wydział Filologiczny. Uniwersytet w Białymstoku https://orcid.org/0000-0002-2954-1746
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
Artykuły opublikowane w czasopiśmie "Białostockie Studia Literaturoznawcze" na platformie należącej do Uniwersytetu w Białymstoku są udostępniane na licencji CC-BY-SA 4.0 (Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0)
Tym samym wszyscy zainteresowani są uprawnieni do korzystania z utworów opublikowanych pod następującymi warunkami:
1) uznanie autorstwa czyli obowiązek podania wraz z rozpowszechnianym utworem informacji o autorstwie, tytule, źródle (odnośniki do oryginalnego utworu, doi) oraz samej licencji na tych samych warunkach, 2) wolno rozpowszechniać utwory zależne jedynie na licencji identycznej do tej, na jakiej udostępniono utwór oryginalny.
Uniwersytet w Białymstoku zachowuje prawo do czasopisma jako całości (układ, forma graficzna, tytuł, projekt okładki, logo itp.).
Autor zachowuje prawa majątkowe, ale udziela zgody Uniwersytetowi w Białymstoku na wykorzystanie dzieła.
