Animals – the participants of the miracles in the saints’ lives
Olga Anchimiuk
Uniwersytet w BiałymstokuAbstract
The article deals with the problem of presentation the animals in the saints’ lives (hermits), i.e. the animals who are the participants of the miracles. The lives of the saints – one of the narration mode ofanimals along with the myth about birds and beasts, fairy tales of crafty animals, moral tales (apologues), medieval bestiaries, epic poems and satirical short stories of the animal kingdom. The analysis has shown that the animals presented in the lives of the saints are one of themost important mode of expression of the miracles that occur with the saint. As the result of the eremitic life of the saints, the animals become a society for the saint, the participants, sometimes the reason for the performing a miracle, as well as the catalyst for showing the holiness.Keywords:
the lives of the saints, the animals, the hyponyms, the hyperonsReferences
AGM – Atlas gwar mazowieckich, 1971–1992, t. I, opr. H. Horodyska-Gadkowska, A. Strzyżewska-Zaremba, t. II–X, opr. A. Kowalska, A. Strzyżewska-Zaremba, Wrocław.
Bańkowski SE – Bańkowski A., Etymologiczny słownik języka polskiego, I–III, Warszawa 2000, Częstochowa 2014.
Brückner SE – A. Brückner, 1957, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa.
Buczyński M., 1993, Gwara wsi Huszcza w województwie bialskopodlaskim – mieszana czy przejściowa?, [w:] Gwary mieszane i przejściowe na terenach słowiańskich, pod red. S. Warchoła, Rozprawy Slawistyczne 6, Lublin, s. 21–30.
Czyżewski F., 1986, Zapożyczenia ukraińskie w gwarach b. powiatu włodawskiego, [w:] Studia nad polszczyzną kresową. t. IV, pod red. Janusza Riegera i Wiaczesława Werenicza, Wrocław, s. 81–107.
ESUM – Етимологiчний словник украïıнськоï мови, 1982–2012, ред. О. С. Мельничук, I–VI, Киïв.
Hrinč – Грiнченко Б., Словарь украïнськоï мови, I–IV, Киïв 1907–1909.
Kłosy 1877 – Gloger Z., Zwyczaje zapustne, 1877, nr 607, s. 103, przypis od redakcji (P.R.) do wyrazu reczuch.
Linde M.S.B., 1854–1860, Słownik języka polskiego, I–VI, Lwów, wyd. 3. fotooffsetowe, Warszawa 1951.
Markowski A., 1994, Kuchnia w języku, czyli o nazwach produktów kulinarnych, [w:] Wokół stołu i kuchni, wybór i opracowanie M. Łozińska i J. Łoziński, Warszawa, s. 129–141.
Mrongowiusz Ch.C., 1835, Dokładny słownik polsko-niemiecki krytycznie wypracowany. Ausführliches polnisch-deutsches Wörterbuch kritisch bearbeitet, Królewiec.
Olma 2013 – Olma M., Rocznik Przemyski, t. 49, 2013, z. 2. Literatura I. Język, http://www.tpn.pbp.webd.pl/rocz/rp492013/rp492013lit.pdf, dostęp 12.07.2015 r.
PF I – Malinowski L., 1885, Studyja nad etymologią ludową, „Prace Filologiczne”, t. 1, Warszawa, s. 134–158.
PF IV – Gloger Z., 1893, Słownik gwary ludowej w Tykocińskim, „Prace Filologiczne”, t. IV, Warszawa, s. 795–904.
SGPA – Słownik gwar polskich, 1977–, opr. przez Zakład Dialektologii Polskiej Instytutu Języka Polskiego PAN w Krakowie pod kier. M. Karasia, od t. II pod kier. J. Reichana, od t. VI pod kier. J. Okoniowej, Wrocław, też kartoteka SGPA.
SGPK – Karłowicz J., 1900–1911, Słownik gwar polskich, I–VI, Kraków.
SJPD – Słownik języka polskiego, 1958–1969, pod red. W. Doroszewskiego, I–XI, Warszawa.
SWar – Słownik języka polskiego, 1908–1927, ułożony pod red. J. Karłowicza, A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego, I–VIII, Warszawa (tzw. Słownik warszawski).
SWil – Słownik języka polskiego, 1861, wypracowany przez A. Zdanowicza, M. Bohusza Szyszkę i innych, t. 1–2, Wilno.
USJP – Uniwersalny słownik języka polskiego, 2003, pod red. S. Dubisza, I–IV, Warszawa.
ZWAK – B. Gustawicz, 1882, Podania, przesądy, gadki i nazwy ludowe w dziedzinie przyrody (część druga), [w:] Zbiór wiadomości do antropologii krajowej, t. 6, Kraków, s. 201–317.
